Wat begon als een sabbatical van één jaar, werden er twee… en uiteindelijk ruim 3,5 jaar.
Maar nu is het moment daar: De deuren gaan bijna open.
Voor mijzelf maar vooral voor anderen.
Ik ga met de opgebouwde kennis, kansen creëren voor mensen die in beginsel net als ik, geloven in hun eigen potentieel.
Een stem geven aan wie niet gehoord wordt.
In onze samenleving kunnen niet alle mensen vrijuit spreken. Soms door taalbarrières, soms door omstandigheden, systemen of simpelweg een gebrek aan ruimte.
Tijdens mijn sabbatical heb ik geleerd om écht te luisteren. Niet alleen met mijn oren, maar met volle aandacht en oprechte empathie. In die stilte ontstond ruimte. Ruimte om te zien wat vaak verborgen blijft.
En juist aan tafel gebeurde het wonder: eten als brug tussen verschillende werelden. Een maaltijd werd méér dan voeding. Het werd een uitnodiging tot verbinding.
Creativiteit en kennis brachten me op bijzondere plekken. Plekken waar ik mensen ontmoette die mijn wereld verrijkten. Die ervaring heeft me gevormd. Nu wil ik anderen helpen hun verhaal te delen. Iedereen verdient het om gehoord te worden.
Vaak blijven we hangen in wat we denken te kennen, terwijl echte verandering begint bij het durven luisteren buiten onze eigen kaders. Pas als we verbinden voorbij de hokjes ontstaat er ruimte voor wat écht mogelijk is.
De taal van stilte
Als jong meisje, opgegroeid in Oudorp (Alkmaar), heb ik altijd geweten en gevoeld dat ik ooit voor impact zou zorgen.
Hoe precies, dat wist ik toen nog niet.
Al vroeg vond ik mijn liefde in sport, vooral handbal.
Door fouten tijdens de operatie en het feit dat er niet naar mij werd geluisterd, moest ik opnieuw onder het mes. Dat raakte me. En toen kwam het besef: handbal, mijn grote liefde, was geen optie meer.
Mijn eerste echte teleurstelling.
Maar juist daar ontstond mijn doorzettingsvermogen.
In mijn dagboek hield ik alles bij.
Andere sporten volgden.
Al vanaf jonge leeftijd draaide ik mijn hand niet om voor maatschappelijke projecten: dansen voor Kids for Animals en Telekids, theaterlessen geven bij buurthuizen en basisscholen, projecten zoals Nederland Schoon.
Impact maken en bewustzijn creëren zit in mijn bloed.
Die creativiteit zat in mijn vezels en de stap naar de studie Kunst, Cultuur en Amusement was dan ook logisch.
Het gebrek aan diversiteit maakte me een buitenstaander. Alleen, zonder keuze, vond ik kracht in stilte en leerde ik mijn doelen strategisch te benaderen. Ongevraagd moest ik opboksen tegen auteursrechten-inbreuk door het grootste mediabedrijf van Nederland. Uiteindelijk met succes.
Mijn stilte, maar ook mijn kleur werd vaak gezien als zwakte. Maar juist daarin lag mijn kracht. Het gaf me scherpe inzichten in hoe mensen denken, oordelen en handelen
Toch was er nog iets dat mij altijd heeft geraakt:
De surinaamse keuken is als je het mij vraagt dé geschikte keuken hiervoor
Eten. Eten is méér dan voeding, het is verbinding.
Eten brengt mensen samen, over culturen en generaties heen.
Mijn leidinggevende bij de bioscoop in Alkmaar zei ooit:
“Jennifer, als jij later iets met eten gaat doen, zal je altijd geld verdienen, want… eten moeten we allemaal.”
Vandaag breken we nieuw terrein:
Uitbreiding van het platform met frisse rubrieken. De echte volgers en lezers zijn al bepaalde zaken opgevallen.
Maar er komt meer.
Een maatschappelijke sectie die ruimte geeft aan verhalen, initiatieven en thema’s die ertoe doen.
Een voor jullie, zichtbare verbreding van creativiteit: Van kunst tot cultuur én erfgoed.
Kunst, cultuur én eten vormen de rode draad van waar het voor mij allemaal begon.Daarom zal je, naast Surinaams koken met Jen, ook de vier letters SKMJ zien terugkomen. Een uitbreiding die kunst, cultuur en mijn food sectie samenbrengt om mensen dichter bij elkaar te brengen.
Als visionair zie ik kansen waar anderen muren zien. “Ik klim eroverheen, gebruik de stenen die op mijn pad werden gegooid om momentum te creëren. “Elke onderschatting van mij weerspiegelt uiteindelijk een overschatting van de ander.”
“Geduld is kracht; standvastigheid is resultaat.”
Inmiddels heb ik geleerd dat ik mijn stappen niet vooraf kan bekendmaken, maar wél achteraf.
Wanneer dat precies zal zijn, weet ik niet maar één ding is zeker: deel 2 komt eraan.
Dit wordt geen terugkeer naar “business as usual”.
We gaan dieper. Het wordt een nieuwe fase: een fase waarin stilte plaatsmaakt voor zichtbaarheid met betekenis.
Waarin mijn hart, geworteld in doorzettingsvermogen en de kracht van verbinding mijn kompas is.
Dank aan iedereen voor alle liefde.
Ik zie jullie.
En geloof me: er komt veel moois aan.
Met inhoud.
Met betekenis.
Met impact.
